Ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Φάνης Σπανός και Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Περιφερειών
Ελλάδας είχε καθήκοντα συντονιστή στη Γενική Συνέλευση της Εν.Π.Ε., που ξεκίνησε νωρίτερα σήμερα,
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025, παρουσία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Κωστή Χατζηδάκη, του
Υπουργού Εσωτερικών Θεόδωρου Λιβάνιου, του Υπουργού Υποδομών & Μεταφορών Χρίστου Δήμα, του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργό Θανάση Κοντογεώργη, του Ευρωπαίου Επιτρόπου Βιώσιμων Μεταφορών & Τουρισμού Απόστολου Τζιτζικώστα και πληθώρας αυτοδιοικητικών, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ Λάζαρος Κυρίζογλου.
Κεντρικό μήνυμα της Γενικής Συνέλευσης ήταν η «Επανεκκίνηση Τώρα!», για να αξιοποιηθεί ο νέος
Κώδικας Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως ιστορική ευκαιρία Θεσμικής Μεταβολής και Περιφερειακής
Διακυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο, στην τοποθέτησή του, ο Περιφερειάρχης Φάνης Σπανός, επέλεξε να μιλήσει «ως ένας πολίτης της Στερεάς Ελλάδας, δίχως καμία θεσμική ιδιότητα», όπως είπε.
«Έχω πάρει αρκετές φορές τον λόγο στο βήμα της γενικής μας συνέλευσης και των συνεδρίων μας.
Σήμερα, όμως, το πρωί, που ετοίμαζα αυτές τις λίγες σκέψεις που θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας,
αναρωτιόμουν ποια είναι εκείνη η γλώσσα που μπορεί να ακουστεί διαφορετικά. Ποια είναι εκείνη η
προσέγγιση που μπορεί να στείλει ένα καινούργιο μήνυμα. Ποια είναι εκείνη η φωνή που μπορεί να
αντηχήσει πιο ηχηρά και να αφήσει κάτι στην κοινή μας μνήμη.
Σκέφτηκα λοιπόν, να μην σας πω όλα αυτά που ζητώ, που διεκδικώ, που με προβληματίζουν ως
Περιφερειάρχη. Θέλω -με την άδειά σας- να σας πω όλα εκείνα που θα ήθελα να ακουστούν σε αυτόν
τον χώρο, αν δεν ήμουν ο Περιφερειάρχης της Στερεάς Ελλάδας. Τις σκέψεις που θα έκανα, αν ήμουν
ένας πολίτης χωρίς καμία θεσμική ιδιότητα, που του δόθηκε βήμα να πει τι θα τον έκανε να νιώθει ότι
υπηρετείται από μια καλύτερη Τοπική Αυτοδιοίκηση», τόνισε εξαρχής ο Φάνης Σπανός και συνέχισε:
«Να ξανασυστηθώ λοιπόν. Με λένε Φάνη, είμαι 41 ετών, πολιτικός μηχανικός και έχω τρία παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια η ζωή μου γίνεται καλύτερη σε πολλά πράγματα, δεν μπορώ να το αρνηθώ. Αλλά
πιστεύω ο κόσμος προχωρά από κοινωνίες και διοικήσεις, που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και
πασχίζουν να το γεμίσουν.
Γι’ αυτό παρακαλώ, ακούστε μερικά από αυτά που περιμένω από εσάς.
Με στεναχωρεί να αισθάνομαι ότι οι αποφάσεις για τη ζωή μου λαμβάνονται από μια απρόσωπη
γραφειοκρατία μακριά μου. Γιατί θέλω να αποφασίζουν οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκα και ψήφισα εγώ και οι συμπολίτες μου σε όλα τα επίπεδα. Και ιδιαίτερα οι πιο κοντινοί μου, αυτοί που γνωρίζω καλά και εκλέγω εδώ στον τόπο μου.
Δεν μου πάει όταν ζητάω έναν ασφαλή δρόμο και ένα σύγχρονο σχολείο να βλέπω τον Περιφερειάρχη
ή τον Δήμαρχο να προβληματίζονται, επειδή δεν έχουν τα χρήματα να το φτιάξουν. Θέλω να μπορούν
να κάνουν σοβαρά, σύγχρονα, ασφαλή έργα, χωρίς να τα μετράνε δραχμή δραχμή.
Δεν μου αρέσει να πηγαίνω να εξυπηρετηθώ στις υπηρεσίες και να φεύγω άπραγος, επειδή πήραν
σύνταξη τέσσερις υπάλληλοι και ήρθε ένας μόλις καινούργιος που τρέχει και δεν φτάνει. Μου αρέσει να βλέπω σύγχρονες ψηφιακές υπηρεσίες – και μπράβο που το κάνετε – αλλά και καταρτισμένους
εργαζομένους να μου τις παρέχουν.
Με κάνει να ανησυχώ όταν αυτοί που ψηφίζω είναι άτολμοι και φοβούνται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν μπλεγμένοι, μόνο και μόνο επειδή έκαναν τη δουλειά τους. Θέλω την Πολιτεία να τους προστατεύει· να αισθάνονται ισχυροί και έτοιμοι να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις σε κρίσιμες καταστάσεις.
Δεν μπορώ να ζω σε ένα κράτος, που δεν ξέρω ποιος πρέπει να κάνει τι, είτε γιατί δεν υπάρχουν
κανόνες, είτε γιατί υπάρχουν, αλλά είναι ολωσδιόλου παράλογοι. Είδα πριν μερικές μέρες έναν δημοτικό υπάλληλο στο χωριό της μητέρας μου και όταν του παραπονέθηκα ότι είναι ακαθάριστο το γεφυράκι πάνω από το ρέμα που περνάει έξω από την πλατεία, μου απάντησε ότι δουλειά τους είναι να συντηρούν μόνο την άσφαλτο και όχι το από κάτω! Ξέρω ότι κάνετε σήμερα αυτή τη δουλειά και είναι πολύ σημαντική!
Θα μπορούσα να σας πω πολύ περισσότερα, αλλά παρακαλώ θερμά να θυμάστε ένα μόνο ακόμη. Θέλω τη στήριξή σας, με όλα όσα σας είπα και όσα ακόμη μπορεί και οφείλει να προσφέρει η Πολιτεία, για κάτι απλό. Για κάτι νομίζω στοιχειώδες. Αγαπώ όλη την Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, εδώ που μεγάλωσα και εγώ. Και αν κάποτε φύγουν, να φύγουν από επιλογή. Όχι από ανάγκη διαβίωσης.
Θέλω να ζήσω στον τόπο μου. Θέλω να μπορώ να ζήσω στον τόπο μου.
Κυρίες και κύριοι – φοράω ξανά τώρα το καπέλο του Περιφερειάρχη – απολογούμαι για τον τρόπο που
σας απευθύνθηκα και σας ευχαριστώ που τον υπομείνατε. Όμως, πιστεύω βαθιά ότι όλοι όσοι έχουμε
μια ευθύνη στα κοινά πράγματα αυτού του τόπου, πρέπει να προσπαθούμε να πάρουμε θέσεις και
αποφάσεις, σκεπτόμενοι τι προσδοκά από εμάς ο Φάνης. Ο κάθε Φάνης, ο Γιώργος, η Κατερίνα, ο
Θοδωρής, ο Βασίλης… Κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας που θέλει να συνεργαζόμαστε για να τον
υπηρετούμε αναπτυξιακά, κοινωνικά, έντιμα, αποτελεσματικά, δημοκρατικά».
