Τοποθέτηση του Βαγγέλη Αποστόλου, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και πρώην Υπουργού, στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και εμπορίου με θέμα συζήτησης το σ/ν του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Ιουνίου 2019 σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ και άλλες περιβαλλοντικές διατάξεις».
“ Έχετε δημιουργήσει μια εικόνα ότι δεν γνωρίζετε τι σημαίνει αειφορία, τι σημαίνει και πως υπηρετείται το περιβαλλοντικό ισοζύγιο στο δασικό οικοσύστημα της χώρας μας. Δεν είναι μια στατική απεικόνιση. Και μόνο η προσέγγιση του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος που αναφέρει ότι δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν δεν αποβάλλουν το χαρακτήρα που είχαν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό. Αυτόν τον άλλο περιορισμό όντως το άρθρο 24 τον ξεπερνά, αλλά μόνον αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Και βέβαια ιδιαίτερα για λόγους πολεοδόμησης τέτοια αλλαγή χρήσης δεν προβλέπει ούτε και ο εκτελεστικός νόμος 998/79 του άρθρου 24.
Δύο από τα μεγάλα προβλήματα που τελευταία σας απασχολούν και έπρεπε να συνδεθούν με το περιβαλλοντικό ισοζύγιο είναι οι Δασωμένοι Αγροί και τα Εκχερσωμένα Δάση.
Όντως οι δασωμένοι αγροί υπερτερούν των εκχερσωμένων δασών. Όμως και στις δύο περιπτώσεις η αποδοχή των αιτημάτων για αποχαρακτηρισμό θα λειτουργήσει αρνητικά για το περιβαλλοντικό ισοζύγιο, πόσο μάλλον όταν περιλαμβάνει και εκτάσεις που δεν δεσμεύουν την αγροτική χρήση εις το διηνεκές.
Για να ξεπεράσουν το πρόβλημα με τις πράξεις κήρυξης αναδασωτέων και τους δασωμένους αγρούς φέρνει μια εγκύκλιο ο Γενικός Γραμματέας Δασών με ημερομηνία 12/10/22 με την οποία καταργεί ουσιαστικά το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου στις άγριες γαίες.
Πριν από έναν χρόνο το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε μια απόφαση – σταθμό για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, για μια υπόθεση που κράτησε 50 χρόνια και αφορά την απόρριψη της διεκδίκησης από το Άγιον Όρος και συγκεκριμένο ιδιώτη μιας έκτασης 17.000 στρ. στη Χαλκιδική.
Το σημαντικότερο όμως είναι η βάση στην οποία στηρίχτηκε η απόφαση για την ισχύ του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου, “ότι η έκταση αποτελούσε δημόσια γαία του Οθωμανικού Δημοσίου, η οποία μετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών περιήλθε στη κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου ως διαδόχου του Τουρκικού Δημοσίου”.
Το τεκμήριο αυτό υπάρχει όχι βέβαια επειδή θέλησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά την απελευθέρωση να δημεύσουν αυτές τις γαίες, αλλά γιατί απορρέει από τη Συνθήκη Απελευθέρωσης της Κωνσταντινουπόλεως (1832), το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) και τις μετέπειτα συνθήκες προσαρτήσεων των Νέων Χωρών.
Το Ελληνικό Δημόσιο λοιπόν έχει το δικαίωμα να προβάλλει το τεκμήριο κυριότητας στις άγριες γαίες, δηλαδή στις μη καλλιεργούμενες και μη οικοδομήσιμες εκτάσεις.
Τι φέρνει η ρύθμιση του Γραμματέα; Διαβάζω από την εγκύκλιο τη σχετική διατύπωση: οι εν λόγω εκτάσεις θεωρούνται ιδιωτικές, εφόσον το Δημόσιο δεν θεμελιώνει δικαιώματα κυριότητας επ΄ αυτών βάσει τίτλου, διαθήκη, δωρεά, μη αρκούσης της επίκλησης του μαχητού τεκμηρίου κυριότητας.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα υπερασπίστηκαν το τεκμήριο κυριότητας και βέβαια στις περιοχές της ελληνικής επικράτειας που τις αφορά.
Και ως μαχητό σημαίνει ότι στο Δημόσιο ανήκουν όλες οι άγριες γαίες, πλην αυτών που αναγνωρίστηκαν με έναν εκ των νομίμων τρόπων. Είτε με νομοθετική παρέμβαση του ελληνικού κράτους, από την πρώτη με το Βασιλικό Διάταγμα του 1836 μέχρι και τη πιο πρόσφατη του νόμου 3203/2003, είτε με αναγνωριστικές αποφάσεις του υπουργού Γεωργίας κατόπιν γνωμοδότησης του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών στο οποίο προσέφυγαν οι ενδιαφερόμενοι, είτε με αμετάκλητες αποφάσεις των τακτικών δικαστηρίων. Αν ακολουθούσατε αυτές τις διαδικασίες τα προβλήματα θα ήταν πολύ λιγότερα.
Με τη σημερινή σας ρύθμιση αρχίζετε το ξήλωμα του τεκμηρίου κυριότητας. Κι αυτό θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη επιβράβευση των καταπατήσεων δημόσιας περιουσίας από καταβολής του ελληνικού κράτους.
Είναι δυνατόν να αποχαρακτηρίζετε εκτάσεις που έχουν κηρυχτεί με πράξη συνταγματικής ισχύος αναδασωτέες χωρίς να εξετάζετε το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πράξης;
Πρόκειται για εκατομμύρια στρέμματα καταπατημένων εκτάσεων που θα φύγουν από τον αγροτικό χώρο, Πόσο μάλλον όταν ο αποχαρακτηρισμός τους δεν συνοδεύεται με την συγκεκριμένη υποχρέωση.”
