Η γνωστή δικηγόρος Χαλκίδας κα Νίκη Ροδίτη, Πρόεδρος του Συλλόγου κατά της βίας “Medusa Survivor “, μέλος της Επιτροπής ισότητας φύλων του δήμου Χαλκιδέων, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στα θέματα της έμφυλης βίας μέσα στην οικογένεια αναλύει τους λόγους για τους οποίους η γυναικοκτονία θα πρέπει να αποτελεί ξεχωριστό αδίκημα.
Αναλυτικά η κα Ροδίτη αναφέρει :
Ο όρος γυναικοκτονία δεν είναι καινούργιος, αφού η εγκληματολόγος Νταιάνα Ράσελ όρισε έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο . Στη συνέχεια έγινε γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετα το 1992 χάρη στο βιβλίο “Femicide the politics of woman killing”,μια συλλογή δοκιμίων που επιμελήθηκαν μαζί η ως άνω εγκληματολόγος και η ακαδημαϊκός Τζιλ Ράντφορντ .
Πρόκειται για ένα διακριτό και σοβαρό αδίκημα που μέχρι πρότινος ήταν κρυμμένο πίσω από τα εγκλήματα τιμής και παθους….Πρόκειται για ένα έγκλημα που σχετίζεται άμεσα με την αντίληψη ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα και οτι η γυναίκα ανήκει στην σφαίρα ιδιοκτησίας του , χωρίς δικαιώματα στην προσωπική της ζωή, χωρίς δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματός της . Αναμφισβήτητα αποτελεί συνέπεια της ανδρικής κυριαρχίας και του σεξισμού. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι γυναικοκτονίες δεν αποτελούν ένα τυχαίο περιστατικό , αλλά είναι η λογική εξέλιξη μιας βίαιης σχέσης και μιας έμφυλης κακοποίησης. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο οτι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο υφίστανται βία , συμπεριλαμβανομένης της σωματικής , ψυχολογικής και οικονομικής βίας λόγω του φύλου τους. Η βία σε μια γυναίκα υπάρχει από την παιδική της ηλικία και σε όλη την διαρκεια της ζωής της . Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι θύματα επιλεκτικών αμβλώσεων είναι κυρίως έμβρυα γυναικείου φύλου!!! Η γυναικοκτονία είναι η κορυφή του παγόβουνου, είναι η υπαρξη μιας επί μακρόν κακοποιητικής σχέσης και φυσικά έχει διττή σημασία σαν έγκλημα, αφού εκτός από την αφαίρεση της ζωής του ανθρώπου- γυναίκα εμπεριέχει και το έμφυλο στοιχείο . Διερευνώντας καθε υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας που φτάνει στα έδρανα των δικαστηρίων διαπιστώνουμε οτι υπάρχει πλούσιο απόθεμα βίαιων περιστατικών κατά των γυναικών.
Ο όρος γυναικοκτονία έχει δοθεί και από το Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων. Άλλωστε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφερει οτι :“ Γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών ,γιατί είναι γυναίκες” . Συνήθως διαπράττεται από άνδρες και ενίοτε συνεργούν και γυναίκες , συνήθως μέλη της ίδιας οικογενειας”.
Με μια προσεγγιση απο όποιες διαθεσιμες πηγές υπάρχουν προκύπτει ότι καθημερινά 137 γυναίκες δολοφονούνται σε όλο τον κόσμο από πρώην ή νυν συντρόφους ή από μέλος της οικογένειάς τους.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει πέσει θύμα σωματικής ή σεξουαλικής βίας από τον σύντροφό της ή γενικά βία στην διάρκεια της ζωής της. Το 55% των γυναικών έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μια ή περισσότερες μορφες σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ 1 στις 20 έχει βιαστεί.
Είναι σημαντικό να οριστεί νομικά η έννοια και να τροποποιηθεί το αδίκημα της γυναικοκτονίας ώστε να θεωρηθεί επιβαρυντική για τον δραστη η διάπραξή του και να πάψει πια η γυναικοκτονία να χαρακτηρίζεται ως εγκλημα τιμής ή οτιδήποτε άλλο.
Άλλωστε η Συμβαση της Κωνσταντινουπόλεως του Συμβουλίου της Ευρώπης ,του επιφανέστερου οργανισμού της Ηπείρου , ο οποίος περιλαμβάνει 47 κράτη μέλη , 28 από τα οποία είναι κράτη μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης , η οποία αναγνωρίζεται ευρέως ως η πιο μεγαλεπίβολη νομική πράξη για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας , την οποία η Ελλάδα επικύρωσε το 2018, κάνει λόγο για τον έμφυλο χαρακτηρα της βίας. Ειδικότερα, η σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως αποτυπώνει με συστηματοποιημένο τρόπο μορφές έμφυλης βίας που ως τώρα δεν αναγνωρίζονταν νομικά ως τετοιες.
Συγκεκριμένα , η σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως ρητά αναγνωρίζει οτι:
1. “Η υλοποίηση της de jure και de facto ισότητας μεταξύ των γυναικών και ανδρών…..βασικό στοιχείο για την πρόληψη της βίας κατα των γυναικών”,
2. “Η δομική φύση της βίας κατά των γυναικών ως βία βασισμένη στο φύλο…..αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους μηχανισμούς μέσω των οποίων οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θεση σε σύγκριση με τους αντρες, ”
. 3.“Η προληψη και η καταπολέμηση αυτού του είδους βίας δεν αποτελεί πλέον ζήτημα που έγκειται στην καλή θέληση , αλλά πρέπει να γίνει δεσμευτική υποχρέωση .”
Συνεπώς στην σύμβαση της Κωνσταντινούπολης οι όροι “Βία βάσει φύλου” και “βία κατά των γυναικών” χρησιμοποιούνται συχνά λόγω του γεγονότος ότι η βία λόγω φύλου αφορά γυναίκες.
Σήμερα η γυναικοκτονία εντοπίζεται ως όρος στα κρατη της Λατινικής Αμερικής σε αντίθεση με την Ευρώπη . Μόλις προσφάτως η Κυπριακή έννομη τάξη καταφερε να θεσμοθετήσει την γυναικοκτονία ως ξεχωριστό ποινικό αδίκημα.
Δυστυχώς στην Ελλάδα η εν λόγω πράξη μπορεί να ενταχθεί στο πλαίσιο της ανθρωποκτονίας από πρόθεση του κοινού ποινικού κώδικα ή στο πλαίσιο της νομοθεσίας για ενδοοικογενειακή βία .
Συμπερασματικά, όρος “γυναικοκτονία” δεν αντιτίθεται στον όρο Ανθρωποκτονία και ούτε τον αναιρεί. Η βία κατά των γυναικών , ως παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποσαφηνίζει τις δεσμευτικές υποχρεώσεις της πολιτείας για την πρόληψη και και εξάλειψη αυτού του φαινομένου, ενώ αναγνωρίζει τις γυναίκες απροκάλυπτα ως θύματα αυτών των παραβιάσεων σπάζοντας τα στερεότυπα και οριζοντας πλέον υγιείς βάσεις για την λειτουργία της πολιτείας.—
